ஒரு தேவதை தேவுடியாவாகிய கதை

மாலை நேரம். மழை பொழிந்து கொண்டிருந்தது.

தங்களது நகரிலிருந்து வெகுதொலைவில் உள்ள ஒரு கிராமத்தின் அருகிலுள்ள ரிசார்டில், கல்யாண விருந்து முடிந்து புதுமண தம்பதிகளான பவனும், பிரியாவும் காரில் திரும்பிக் கொண்டிருக்கின்றனர்.

பவன் 5 அடி 7 அங்குலமுள்ள உயரமுள்ள பண்பான, பணக்கார கணவன். மனைவி பிரியாவோ 5 அடி 6 அங்குலமுள்ள நடுத்தர குடும்பத்தைச் சேர்ந்த அழகான மனைவி.

வாட்டசாட்டமாக இருந்தாலும் பிரியாவை குண்டானவள் என்று சொல்லமுடியாது. பவனும் திடகாத்திரமான உருளையான உருவம் கொண்டவன்தான்.

பவன், அந்த மழையிலும் தன் ஆடி காரில் மிக வேகமாக பறக்கிறான். பிரியாவோ எவ்வளவோ எடுத்துச் சொல்லியும் அவன் வேகத்தை குறைக்கிற மாதிரி தெரியவில்லை. பல திருப்பங்களையும் சாகஸமாக திருப்பி அசாதரணமாக காரை ஓட்டிக்கொண்டிருக்கிறான்.

திடீரென் சாலை நடுவில் ஒரு பசு மாசு வர பிரியா கத்தி கூச்சல் போட, பதட்டமான பவன் திடிரென ஸ்டியரிங்கை திருப்ப, மழை பொழிந்த சாலையில் ஆடி கார் வழுக்கியபடி சாலைக்கு வெளியே இருந்த பெரிய மரத்தில் மோதி நிற்கிறது.

ஏர் பேக் இருந்த உயர்தர கார் என்பதால், கை மட்டும் காலில் சிறு சிறாய்ப்பு காயங்களோடு இருவரும் சண்டை போட்ட படி காரை விட்டு வெளியே வந்து ரோட்டில் லிஃப்ட் கேட்டபடி நிற்கின்றனர்.

சேதமான காரை அவர்கள் திரும்பி பார்த்து அதிர்ச்சியுடன் ரோட்டில் காத்திருக்கின்றனர்.

மழை பொழிந்து கொண்டிருக்கிறது. ஒதுங்க கூட இடமில்லை. ஒதுங்கினாலும் அங்கிருந்து திரும்ப வாகனங்களை நிறுத்த முடியாது என்பதால், நடுரோட்டில் வண்டி லிஃப்டுக்காக காத்திருக்கின்றனர்.

அப்போது ஒரு டிரக் அவர்களை நோக்கி வருகிறது.

டிரக் டிரைவர் தேவந்திரா, அவர்களிடம் விபத்து விபரங்களை கேட்டறிந்து ஊரில் இறக்கிவிட சம்மதித்து அவர்களை ஏற்றிக்கொள்கிறார். டிரைவர் அருகில் இருவரும் அமர்ந்து கொள்கின்றனர்.

தேவேந்திரா ஒரு மது பாட்டிலை எடுத்து கொடுத்து, “சும்மா சாப்பிடுங்க..!! பாவம் மழையில நனைஞ்சு ஈரத்தோட இருக்கீங்க. சாப்பிடுங்க, இதமா இருக்கும்..!!” என்கிறான்.

ஆனால் இருவரும் மிரட்சியோடு அவனைப் பார்த்து, “பராவயில்லை. வேண்டாம் எங்களுக்கு பழக்கமில்லை..!!” என்று கூறி மறுக்கின்றனர்.

ஆனால் தேவேந்திரா அவர்களை ரசித்தபடி பருகிக்கொண்டு, வண்டியை ஓட்டுகிறான்.

சில தூர பயணத்திற்கு பின் தேவந்திரா டிரக்கை வலப்புறம் திருப்பி நிறுத்துகிறான்.

“சில சரக்குகளை டெலிவரி செய்யவேண்டும். வண்டியிலேயே அமருங்கள்..!!” என்று கூறியபடி கீழே இறங்குகிறான்.

பவனுக்கு அந்த சூழல் திகிலாக இருக்கிறது.

கீழே இறங்கிய தேவேந்திரா போனில் யாரிடமோ சிரித்தபடி பேசிக்கொண்டிருக்கிறான். அவன் பேசிய மொழி இருவருக்கும் புரியவில்லை. பிரியாவும் அவனும் பயத்தோடு தங்களை பார்த்துக்கொள்கின்றனர்.

மீண்டும் தேவேந்திரா வண்டியை கிளப்புகிறான். அரைமணி நேர பயணத்திற்கு பின் ஒரு பண்ணையில் முன் நிறுத்துகிறான்.

அங்கு ஏற்கனவே சில டிரக்குள் நின்று கொண்டிருக்கின்றன. பவனும், பிரியாவும் செய்வதறியாது பயத்தோடு பார்க்கின்றனர்.

“டிரைவர் தேவேந்திரா கிரிமினலாக இருப்பானோ..? தங்களை ஏதேனும் செய்து, இந்த காட்டில் கொன்று புதைத்துவிடுவானோ..?” என்ற எண்ணங்கள் அவர்கள் இருவரையும் ஆட்கொள்கிறது.

திகிலோடு தேவேந்தராவை பார்க்கின்றனர். ஆனால் அங்கு சில குடிசைகள் தென்படுவதால் மக்கள் இருப்பார்கள். தங்களுக்கு உணவு கிடைக்கும் என்ற ஆறுதலும் பிறக்கிறது.

பவன் துணிச்சலோடு தேவேந்திராவிடம், “தங்களுக்கு பசிக்கிறது உணவு கிடைக்குமா..?” என்று கேட்க, அவன் அவர்களை அருகிலுள்ள ஒரு குடிசைக்கு அழைத்துச் செல்கிறான்.

அங்கே 20 வயது மதிக்கதக்க ஒரு சிறுவன் ஏதோ வேலை செய்து கொண்டிருக்க, தேவேந்திரா அவனிடம், “டே.. இவங்களுக்கு ஏதாவது சாப்பாடு கொடு. ஏதாவது துணிமணி இருந்தாலும் மாத்த கொடு..!!” என்று கூறுகிறான்.

பவனுக்கும் பிரியாவுக்கும் கொஞ்சம் பயம் தெளிந்து முகத்தில் மகிழ்ச்சி பூக்கிறது. இருவரும் தங்களை பார்த்து சிரித்படி ஆசுவாசப்படுத்திக்கொள்கிறார்கள்.

பக்கத்திலிருந்த பண்ணை வீட்டின் உள்ளே சென்று அந்த பையன் கொடுத்த குர்தா மற்றும் லுங்கியை இருவரும் மாத்திக்கொள்கின்றனர்.

பிரியா ஈரமான தன் பிரா, பேண்டியை கழற்றி ரூமில் காயப்போடுகிறாள். தன் தலையை அவிழ்த்துவிட்டு, கோதிவிட்டு அழகு தேவதையாய் ஜொலிக்கிறாள்.

பிரா போடாத முலைகள் ரெண்டும் குர்தாவை மீறி விம்மிப் புடைத்த முயல் குட்டிகளாய் முட்டிக்கொண்டு நிற்கிறது. கைக்கு அடக்கமான வனப்பான அவளது குண்டிகள், லுங்கிக்குள் வளைந்து கிடக்கிறது.

அவர்களை ரூமை விட்டு வெளியே வர அந்த வாலிபன் விக்ரம், சாப்பாடு பரிமாறுகிறான். வயிற்று பசி இருவருக்கும் அடங்குகிறது. களைப்பு தூக்கத்தை அவர்கள் கண்களில் தேடுகிறது.

டிரைவர் தேவேந்திரா, “மழை இப்போதைக்கு விடாது..!! ஏற்கனவே நல்ல நனைஞ்சிருக்கீங்க. உடை மாத்திட்டு படுங்க. காலையில கொண்டு போய் விட்டிடுறேன். பயப்படாம படுங்க. நாங்க இந்த திண்ணையில தான் படுத்திருப்போம்..!!” என்று கூற, இருவரும் நம்பிக்கையோடு சிரித்தபடி தலையாட்டுகின்றனர்.

இருவரும் ரூமிக்குள் சென்று பெட்டில் படுக்கின்றனர்.

அவர்களது அறையை பூட்டுவதற்கான வசதி ஏதுமில்லை. கொண்டிகள் உடைந்திருப்பதால், சிறிது தயங்கினால் பயத்தை விட நம்பிக்கை நிறைந்திருப்பதால் கதவை மட்டும் சாத்திக்கொண்டு படுக்கின்றனர்.

திண்ணையில் தேவேந்திராவும், விக்ரமும் படுத்துக்கொள்கின்றனர். களைப்பு அனைவரும் தூக்கத்தில் ஆழ்த்துகிறது.

தேவந்திரா தூங்கினாலும் அவனது லுங்கிக்குள் தடித்த, நீண்ட கருநாகம் படமெடுத்தபடி நீண்டு நிமிர்ந்து நிற்கிறது.

சிலமணி நேரம் கழித்து பிரியாவுக்கு மூத்திரம் முட்ட முழிப்பு வருகிறது. ரூமை விட்டு வெளியே எட்டிப் பார்க்கிறாள். அதற்கான அறை எதுவும் தென்படவில்லை. வெட்டவெளியாக இருப்பதால் வேறு வழியின்றி ஒரு மரத்தடியை பார்த்தபடி வெளியே வருகிறாள்.

திண்ணையில் இருவரும் தூங்கிக்கொண்டிருக்கின்றனர். மழையும் விடாமல் பெய்து கொண்டிருக்க, பிரியா தன் லுங்கியை தொடை வரை தூக்கிக்கொண்டு மரத்தடியை நோக்கி அவசரமாக ஓடுகிறாள்.

மரத்தின் கீழே நின்று கொண்டு லுங்கியை தன் வெண்ணிற குண்டி பளிச்சென தெரிய தூக்கிக்கொண்டு மூத்திரம் பேய்கிறாள்.

திரும்பி படுக்கும் டிரைவர் தேவேந்திரா, அரை தூக்கத்தில் பாதி கண்ணை திறந்தபடி, அந்த கண்கொள்ளா காட்சியை காண்கிறான்.

பிரியாவின் குண்டி அழகு அவன் கருநாகத்தை இன்னும் வீறு கொண்டு எழச்செய்கிறது. மீண்டும் தூங்குவது போல் புரண்டு படுத்தபடி அவனது திரண்ட கருநாகத்தை கையால் அடக்கிக்கொள்கிறான்.

பிரியா அவர்களை தாண்டி அறைக்குள் சென்று மீண்டும் படுத்துக்கொள்கிறாள்.

ஆனால் தேவேந்திராவுக்கு தூக்கம் வரவில்லை. எழுந்து கொண்டு, தூங்கிக்கொண்டிருந்த விக்ரமை சத்தமில்லாமல் எழுப்புகிறான். இருவரும் அறையின் உள்ளே செல்கின்றனர்.

இருவர் நிழலையும் பார்த்த பிரியா பயந்து நடுங்கியபடி சத்தம்போட நினைக்கையில், விக்ரம் அவள் வாயைப் பொத்த, தேவேந்திரா அவளை இடுப்போடு பிடித்து தூக்க, இருவரும் அவளை அலக்காக தூக்கியபடி பண்ணைவீட்டிற்கு வெளியே இருக்கும் ஒரு கொட்டகைக்குள் கொண்டுவருகின்றனர்.

பிரியா திமிறி, துடித்தாலும் அவர்கள் இருவரின் அசுரபலத்தின் முன் ஒன்றும் செய்யமுடியவில்லை..!!

அங்கே விரிந்த நிலையிலிருந்த பாயில் பிரியாவை படுக்கவைக்கின்றனர்.

பிரியா கதறி அழுதபடி, “தயவு செய்து என்ன விட்டுடுங்க.. எதுவும் செய்யாதீங்க.. ப்ளீஸ்..!!” என்று பதறியபடி கூச்சல் போடுகிறாள்.

மழையும், இடியும் அவள் கூச்சலை வெளிய கேட்கவிடாமல் செய்கிறது.

அவள் கட்டியிருந்த லூங்கி இடுப்பிவரை ஏறி கிடக்க, அவளது வெண்ணைத் தொடைகளை இருவரும் வெறித்துப் பார்க்கின்றனர்.

விக்ரம் அவளது பின்னால் சென்று கைகளை பின்னால் வளைத்து பின்னியபடி, அவளது தலைக்கு மேல் பிடித்துக்கொள்கிறான். அவள் தன்னைக் காப்பாற்றிக்கொள்ள காலை மட்டும் உதைப்பது போல் தூக்கி தூக்கி அசைக்கும் போது, தேவேந்திரா அவள் பேண்டி போடவில்லை என்பதை கண்டுகொண்டு, காமத்தோடு சிரிக்கிறான். கீழே குனிந்துகொண்டு அவளது கணுக்காலை இரு கைகளால் பின்னியபடி பிடித்துக்கொள்கிறான்.

அவனது உடல் பலத்தின் முன், பிரியா தோற்று துவண்டுபோகிறாள்.

பிரியாவை காமக் கொடூரணாக பார்த்தபடி, “அடங்குறியா..? இல்லேனா ஒரேடியா அடங்கிடவா..?” என்று கோபத்தோடு மிரட்டியபடி கேட்க, பிரியா மூச்சை அடக்கி மிரட்சியோடு அமைதியாகிறாள்.

தேவேந்திரா அவள் கால்களை மடக்கி மேலே முட்டி, முலையை தொடுமாறு மேலே உயர்த்தி பிடித்துக்கொள்கிறான். இப்போது விக்ரம் அவளது கையோடு சேர்த்து கால்களையும் வசதியாக பிடித்துக்கொள்கிறான்.

பிரியா இதற்கு முன் இப்படி யார் முன்பு நிர்வாணமாக இல்லாததால், கூனி குறுகி அழுதபடி பிதற்றுகிறாள்.

தேவேந்திரா சாவகாசமாக குனிந்து அவளது பணியார புண்டையில் முத்தமிட்டு ரசிக்கிறான். திடீரென வெறி வந்தவனாய் அவளது புண்டையில் நாக்கினால் யுத்தம் செய்து, நக்கி நக்கி, வழியும் புண்டை ரசத்தை சுத்தம் செய்கிறான். துருத்தி நிற்கும் அவளது புண்டை மொட்டை கவ்வி சப்பியபடி உறிஞ்சி குடிக்கிறான்.

மது போதையை விட பிரியாவின் புண்டை ரசம் அவனது காமத்தை கிளறிவிட்டு காமபோதையை ஜிவ்வென்று அவன் தலைக்குள் ஏற்றி ஏற்றி இறக்குகிறது.

அந்த லயத்தோடு பிரியாவின் அழகு புண்டையை நக்கி நக்கி தன் ஆசையை தீர்க்கிறான்.

பிரியாவுக்கு தேவேந்திராவின் சேட்டை வேதணை அளித்தாலும், பவனிடம் இப்படி ஒரு வாய் சுகம் கிடைத்திருக்காததால் அவளுக்குள்ளும் மனச்சலனம் ஏற்பட்டு, மறைமுகமாக ரசிக்கத் துவங்குகிறாள்.

தேக சுகத்தில் அவளது உடம்பும், மனதும் நடுங்கி நர்த்தனமாடுகிறது. விக்ரமோ தன் லுங்கியிலிருந்து தன் கஜகோலனை விடுவித்து அவள் வாயில் திணித்து ஊம்பவைக்கிறான்.

பிரியா திமிறும் போது பளாரென அடித்து அவளது வாயில் திணிக்கிறான். அவளும் விக்ரம் சுன்னியை விரும்பாவகையில் ஊம்பிவிடுகிறாள்.

புண்டை மொட்டை கவ்வி சுவைத்த தேவேந்திரா, அவள் புண்டைக்குள் விரலை விட்டு நோண்டுகிறான். குண்டி ஓட்டை வரை நக்கவிட்டு பின்பு வேகம் வந்தவனாய் மேலே எழுந்து, அவளது வழியும் புண்டையில் தனது நீண்ட கருநாக சுண்ணியை, புற்றுக்குள் நுழைப்பது போல் அவளது புண்டைக்குள் திணிக்க, பதமான புண்டை தனக்குள் வழுக்கியபடி அவளது சுண்ணியை இழுத்துக்கொள்ள, தேவேந்திர தன் பலத்தை கூட்டியபடி சக்கைபோடு போட்டு பிரியாவை திகட்ட திகட்ட ஓத்து மகிழ்கிறான்.

பிரியாவும் சுகத்தின் அடிமையாய் அவனது ஒவ்வொரு அடியையும் ரசித்தபடி உள்வாங்கி பொங்கவிடுகிறாள்.

பிரியாவுக்கோ இதுவரை அனுபவிக்காத அதிரடி சுகமாக தெரிய, அவள் கல்யாணமானாலும் கன்னிப்பெண்ணாகவே நினைத்தபடி, அவர்களுக்கு தெரியாதபடி ஒத்துழைத்தாள்.

தேவேந்திரா வெகுநேர தாக்குதலுக்கு பின் வெள்ளை மழையை அவள் புண்டை, தொப்புள் வயிற்றில் பொழந்தபடி எழுந்து தலைபகுதிக்கு வந்து முலையை கசக்கி சப்ப ஆரம்பிக்கிறான்.

இப்போது விக்ரம் தன் பங்குக்கு அவளது புண்டையை பதம் பார்க்க, சுன்னியை பிடித்தபடி காலுக்கு நடுவில் வந்து தன் நங்கூரத்தை நச்சென்று பாச்சியபடி, தன் தடாலடி சுன்னி தாக்குதலை பிரியாவின் புண்டைக்குள் தொடுத்து, “நச்.. நச்..”சென்று அடித்து துவைத்து ஓக்கிறான்.

தேவேந்திரா அவளது முலைக்காம்புகளை கவ்வி சப்பியபடி, அவைகளை உருட்டி திரட்ட, விக்ரம் அவளது புண்டைக்குள் உட்டாலக்கடியாக ஓழ் ஓழென்று ஓத்து தள்ளி, அவனது வெள்ளை அருவி விருட்டென பாயந்ததும், அவள் மேலேயே சுகத்தோடு சரிகிறான்.

இருவரின் தாக்குதலில் நிலைகுலைந்து எதிர்ப்பை கைவிட்டாலும், சுகமான வேதனையை பிரியா ரசித்தபடியே அனுபவிக்கிறாள். ஆனால் ஈனசுரத்தில் அவளது புலம்பல்கள் அவளுக்கு மட்டுமே கேட்கிறது.

பிரியா என்ற சீமைப்பசு, இரண்டு முரட்டு காமக்களைகளிடம் சிக்கி சின்னாபின்னமாகிறது.

தேவேந்திராவும், விக்ரமும் தங்களது காமவெறியை தங்கள் செய்கைகளால் அவள் மேல் திணிக்க, அவள் விரும்பாத படி நடித்தாலும், சுகத்தை பாகுபாடில்லாமல் பங்குபோட்டுக்கொள்கிறார்கள்.

மறுநாள் காலை பிரியா தான் கணவனுக்கு அருகில் படுத்திருப்பதை உணர்கிறாள். ஆனால் முந்தைய இரவின் ரணங்களை அவளது உடல் மீண்டும் நினைவூட்டுகிறது.

இருவரும் எழுந்து காய்ந்த உடையை மாத்திக்கொண்டு கிளம்ப தயாராக, விக்ரம் டீ போட்டு தருகிறான்.

தேவேந்திராவும் டீயை குடித்தபடி ஓரக்கண்ணால் பார்த்து சிரிக்க, பிரியா இருவரையும் ஓரக்கண்ணால் பார்த்து சிரித்தபடி, எதுவுமே நடக்காத லயத்தோடு, பவனோடு கைகோர்த்தபடி நடக்கிறாள்.